سوختن قصه ی شمع است ولی قسمت ماست / شاید این قصه ی تنهایی ما کار خداست

آنقدر سوخته ام با همه بی تقصیری / که جهنم نگزارد به تنم تاثیری

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 

م ست آن دوستم كه در تنهایى ام یادم كند در فراغ دورى خود سخت بیمارم كند.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 

هرچند تنهایی را دوست ندارم ، اما دوست دارم در قلب تو تنهای تنها باشم !

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

باران حضورت که ببارد

تنهایی ام خشکسالی اش را تعطیل می کند به حرمت قطراتی از جنس تو

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

کاش دستی از فراسوی افق ، گوش سنگین زمان را می کشید 

هم زبانی می رسید از راه دور ، طعم تنها بودنم را می چشید

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

راز این هستی چیست؟ ما چرا آمده ایم؟

کار ما نیست گذر از هستی، گذر از آدم ها

کار ما شاید پر کردن تنهایی یک دل تنها باشد

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

از تنها بودنم راضی نیستم ؛ اما …. خوشحالم که با خیلی ها نیستم … !!!

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

یادم نرود که: من تنها هستم... اما تنها من نیستم!

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

به همان قدر که چشم تو پر از زیبایی است ، بی تو دنیای من ای دوست پر از "تنهایی" است

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

بازم به مرام این همراه اول برام اس داده تو تنها نیستی

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

دیرگاهیست که تنها شده ام / قصه غربت صحرا شده ام

وسعت درد فقط سهم من است / باز هم قسمت غم ها شده ام

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

با من بمان ، نه برای اینکه در دنیای بی رحم تنها نباشم 

با من بمان تا در دنیای بی رحم تنهاییم ، تنهاترین باشی .

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

سایه ام امشب ز تنهایی مرا همراه نیست / گر در این خلوت بمیرم هیچکس آگاه نیست

 من در این دنیا به جز سایه ندارم همدمی / این رفیق نیمه راهم گاه هست و گاه نیست

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

مترسک اینقدر دستهایت را باز نکن

کسی تو را در آغوش نمیگیرد ، ایستادگی تنهایی می آورد

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

درانتهای نگاهت کلبه ای برای خویش خواهم ساخت تا مبادا در لحظات تنهایی ات با خود بگویی از دل برود هر آنکه از دیده برفت