با عجله مقنعه اش را جلوی آینه مرتب کرد و به سمت در رفت .

- پارمین صبحونه

بدون توجه به اعتراض کوکب از خانه خارج شد.محیط دانشگاه مثل همیشه شلوغ بود. به سختی ماشینش را پارک کرد .سوئیچ راسریع برداشت و در ماشین را به سرعت باز کرد که باعث شد صدای گوش خراشی بلند شود .با چهره ای درهم از در نیمه باز ماشین پیاده شد .در ماشین کناری حسابی از فرم افتاده بود به ساعت نگاه کرد ، نمایش پنج دقیقه دیگر شروع می شد .برگه ای از دفترچه یادداشتش پاره کرد ونوشت.

متاسفم خیلی عجله داشتم .تماس بگیرید خسارتتون رو پرداخت میکنم.

همراه شماره تلفنش برگه را زیر برف پاکن ماشین گذاشت و با قدم هایی بلند به سمت آمفی تئاتر دانشگاه رفت . 

با دیدن چهره درهم نسرین ومحمد دستهایش را به علامت تسلیم بالا برد.

- خواب موندم .متاسفم

محمد سری تکان داد و به سمت آریا که در حال گریم بود رفت .

نسرین با عصبانیت گفت :

- واسه خواب موندن جناب عالی می دونی من چقدرحرف خوردم

- بیا زودتر شروع کن داره دیرمی شه ها

نسرین در حالی که قلم مو را بر می داشت پشت چشمی نازک کرد.

- رو که نیست .سنگ پاقزوینه

غرغرهای او تا زمانی که گریمش کامل شود ادامه داشت .

با اینکه بارها روی همین سن اجرا کرده بود ولی باز هم استرس داشت. محمد رو به گروه کرده بود و تذکر های آخر را می داد. قرار بود پنج هفته پشت سر هم شنبه ها اجرا داشته باشند و چون امروز روز اول بود همه وسواس بیشتری به خرج می دادند به خصوص محمد که اولین تجربه کارگردانیش بود و یکم جوگیر شده بود.

- پارمین خانم شنیدید چی گفتم ؟

تکانی خورد و به جمع نگاه کرد که به او خیره شده بودند و نهایتا نگاهش روی صورت عصبانی محمد ایستاد .

- می بخشید دیشب تا دیر وقت روی یه نمایشنامه کار می کردم ... امروز زیاد سر حال نیستم 

- شما که می دونستی امروز اولین روز اجراست ... اگه سر سن حواست پرت بشه زحمت کل گروه به باد می ره 

نسرین که پشت سر محمد ایستاده بود و حوصله اش از حرف های او سر رفته بود چشمهایش را چرخاند و دهنش را کج کرد . ناگهان محمد به پشت سرش نگاه کرد. 

بقیه در ادامه مطلب